युनिकोड
मिति
रूपान्तरण 
खोज पत्रकारिता
खोज पत्रकारिता
सम्बादाता
"शिवाय नमः सर्वसुखप्रदाय
भक्तिवर्धनाय च शुभाय नमः।
घृताय लोकस्य कल्याणाय
भक्तजनानां हृदयस्थिताय नमः॥"
(महादेवलाई नमन — जो संसारलाई सुख दिनुहुन्छ, भक्ति बढाउनुहुन्छ, सबैको कल्याण गर्नुहुन्छ र भक्तजनको हृदयमा सदा विराजमान हुनुहुन्छ।)
पुम्दीकोटको पवित्र भूमि।
संसारकै अग्लो महादेव मूर्तिको शीतल छायामा, दिव्यता छचल्किएको त्यो क्षण।
शिवजीका विशाल चरणतल, एउटा साधिका — देवी प्रतिभा — मौन भावमा घुँडा टेकिन्।
उनले दुवै हात जोडेर आँखा चिम्लिन्।
हावामा मन्त्रको गुञ्जन सुनिन्थ्यो जस्तो लाग्यो।
फूलहरू पनि थामिए जस्तो, हावाको स्पर्श पनि शान्त भयो जस्तो।
त्यही क्षण पोख्रेली जनताको मन गहिराइसम्म छोयो।
जो जहाँ थिए, नतमस्तक भए। केहीले आँखा भिजाए, केहीले हृदयमा एक अद्भुत कम्पन महसुस गरे।
यो केवल पूजा थिएन — यो सनातन आस्थाको जिउँदो प्रतीक थियो।
देवी प्रतिभा — नेपालकी छोरी, अहिले गण्डकी कोटिहोममा १४ दिनको अन्तर्राष्ट्रिय श्रीमद्भागवत कथा बाचनमा छिन्। भारतबाट आए पनि, उनको हृदयमा नेपाल र सनातन धर्मको अपार प्रेम बगेको छ। पुम्दीकोटको महादेव मन्दिरमा उनले समर्पण गरेर संसारलाई एउटा मौन सन्देश दिइन् —
"जहाँ पूजा हुन्छ, त्यहाँ प्रेम पलाउँछ। जहाँ आराधना हुन्छ, त्यहाँ आत्मा उज्यालिन्छ।"
सनातन धर्मको मेरुदण्ड भनेकै पूजा स्थल हुन्।
मन्दिरहरू केवल ढुङ्गा, इट्टा र चित्रहरू होइनन् — ती हाम्रो आत्माको दीपशिखा हुन्।
पुजास्थलमा घुँडा टेक्नु, दुवै हात जोड्नु भनेको आफूलाई सम्पूर्ण ब्रह्माण्डका अगाडि समर्पित गर्नु हो।
त्यहाँ कुनै सीमितता छैन, त्यहाँ केवल अनन्त श्रद्धा र शुद्ध प्रेम मात्र हुन्छ।
यही श्रद्धा समाजमा धार्मिक एकता, आत्मीयता र शान्तिको धरोहर बनाउँछ।
देवी प्रतिभाले पुम्दीकोटमा घुँडा टेक्दा, त्यो क्षणले हामीलाई सम्झायो —
"धर्म भनेको पूजा गर्ने आस्था हो, र पुजास्थलहरू जीवनका सबैभन्दा पवित्र तीर्थ हुन्।"
त्यो दिन पुम्दीकोटमा शिवजी मुस्कुराइरहेझैं लाग्यो।
पोखराको हावा आरती गाइरहेझैं महसुस भयो।
र, सम्पूर्ण पोख्रेली जनताको हृदयले एकै स्वरमा भनेझैं सुनियो
"जय महादेव! जय सनातन!"
सम्बादाता१९ चैत, काठमाडौं । आगामी आर्थिक वर्ष २०७८/७९ को बजेटमा स्थानीय विकास साझेदार कार्यक्रममा प्रत्येक सा ...
प्रतिक्रिया